Munarmedia.kz 10.11.2025 /Астана/- Бүгінгі қазақстандық жастардың арасында «түрмеде бір жыл отырған әскердегі бір жылдан қауіпсіз» деген сөз әзіл емес — бұл жүйенің диагнозы. Бұл – қорқыныш патриотизмнен басым түскен қоғамның айнасы.
Соңғы жылдары Қазақстан армиясы ерліктің символынан қорқыныш пен қайғы жаңалықтарының көзіне айналды. Дедовщина, әлімжеттік, ұрып-соғу, енді оған сарбаздар арасындағы өз-өзіне қол салу қосылды. Әр трагедиядан кейін шенеуніктердің әдеттегі жауабы дайын: «тексеру жүріп жатыр», «кінәлілер жазаланады». Бірақ жыл сайын бәрі сол күйінде қалады.
🔴 17 қыркүйек 2025 жылы Гвардейск гарнизонында сарбаз асулы күйінде табылды.
🔴 24 қыркүйекте Бейнеуде әскер қатарындағы жас сарбаз психиатриялық клиникаға түсті.
🔴 4 қазан күні Алматыда әскери бөлімнің үшінші қабатынан сарбаз секіріп кетті.
🔴 5 қазанда шақырылғанына аз ғана уақыт болған жас жігіт жұмбақ жағдайда көз жұмды.
Шенеуніктер армиядағы «реформа» мен «патриоттық тәрбиені» мақтанышпен айтқан сайын, жастар қорқынышпен жауап береді. Ата-аналар баласын әскерден қалай да алып қалудың жолын іздесе, жігіттер «аман қалудың» амалын ойлайды. Өйткені, өздері мойындағандай: «түрмеде болсаң да, өлмейсің».
Бұл — жай ғана сенім дағдарысы емес. Бұл — армия беделінің толық құлдырауы. Қарапайым сарбазды қорғауы тиіс жүйенің өзі енді олардың өмірін қауіпке тігіп отыр. Қолына қару ұстағандардың өзіне қорғау керек болғанда, әскерге сенім қайдан болсын?
Әскерилердің өмірі мен қауіпсіздігін сақтау — мемлекеттің бұлжымас міндеті. Бірақ, өкінішке қарай, бұл борышты шенеуніктер емес, сарбаздардың өздері — өз өмірімен өтеп отыр.